Friday, April 11, 2008

KURNAZ DEĞİLİM, AMA KURNAZLARI TANIRIM!

Yürümeye yeni başlamış bebeklerle oyun oynamışlığınız varsa, mutlaka siz de benim gördüğümü görüp-gülmüşsünüzdür. Bebecik saklambaç oynarken, siz onu görmeyesiniz diye kapının arkasına “güya “saklanır. “Güya saklanır” diyorum, çünkü kapının diğer tarafına değil, size bakan tarafına saklandığı için onu görürsünüz! Ama “sen nerdesin yahu?” deyip sonra da “aaa buradaymış” deyip, onu güç-bela bulmuş gibi rol yaparsınız ki, bebecik neşeyle ve gevrek gevrek gülsün.

Buna benzer kurnazlıkları yetişkinler de bol bol yaparlar. Yapılan şeyin kurnazlık olduğu aşikârdır, ama siz yine de duruma göre davranırsınız ve neler düşündüğünüzü belli etmezsiniz.

Mesela “yurdum insanına”, onun durumuna uygun ve okuduğunda zaman ve bilgi kazanacağı bir kitap önerdiğinizde, o kitabım kendisini de sizden ödünç ister. Bunu da ricayla da değil, emir gibi yapar. Danışmanlık mesleğiyle kütüphanecilik mesleğini karıştırır! Cancağızım, ben doğru kitapları bulmak için yıllarca okudum! Bir zahmet sen de git kitabı satın al veya başka birisinden ödünç al değil mi ama? Tavsiye etmiş olduğunuz kitabın sizde bulunmadığını veya ödünç veremeyeceğinizi söyleyince, bir de sizi mahcup etmeye çalışırlar ve “aklıma sen düşürdün” vs gibi şeyler söylerler. Ben de “canım yurdum insanı! Bu “tilkilikle” senin sonun olacak” diye içlenirim!

İş dünyasında da kurnaz, ama bir o kadar da mutsuz olan çok sayıda insan bulunur. Para kazanırlar, ama insan kaybederler. Bu durum, bedenindeki bir yaradan kan kaybeden bir kişinin acil servise koşmak yerine, bakkala gidip litrelerce meyve suyu alıp-içmesine benzer. Meyve suyu kan yapmaz mı? Yapar derler, ama cancağızım biraz beklemek gerekir. Ona da ömür yetmez! Para kazanmayın demiyorum, çünkü lazım bir şeydir. Ama parayla halledilemeyecek olan ve sadece hatırla yaptırılabileceğiniz işler de vardır. Tabi etrafınızda hatırınızı sayan insanlar var ise bu mümkündür!

Bir keresinde, bir arkadaşım, arabasının park ücreti olan 5 YTL’yi görevliye kâğıt para olarak vermiş. Park yeri sorumlusu da, para üstü vermesine gerek olmadığı hâlde, dalgınlıkla arkadaşıma 10 YTL üstü, yani 5 YTL vermiş. Arkadaşım da bu parayı: “Fazla verdin kardeş” diye geri verince, “kurnaz” ve “keskin zekâlı” görevli ona şöyle demiş: “Abi bu 5 YTL çok eski. Sende başka varsa onu ver!” Kendi vermiş olduğu eski parayı almamış. Yahu kardeş, “keskin” zekânı teşekkür etmek için kullansana! Onu mizah konusu yapmasana!

Bir tanıdığım, bir arkadaşıyla ortak iş yapmaya başladı. Ama işler beklediğinden iyi gidince, arkadaşının kârdan aldığı payı çok bulup, asit bir sebepten “hır” çıkararak onunla yolunu ayırdı. Ama sonra kendisi beceremediği için, sadece arkadaşını değil, aynı zamanda ikinci ortağını ve o yeni işi de kaybetti. Bir başka elemanını da, ona “hırsız” damgası vurarak işten attı. Amacı kendi akrabasını onun yerine koyup, güya kontrolü sağlamaktı. Ama akrabası deneyimsiz olduğu için işleri yürütemedi. Bu kişi şirkette içilen çayın hesabını yaparken, birkaç işini kendi eliyle yıkıp, on binlerce YTL zarar etti.

Hiçbir elemanıyla sağlıklı bir şekilde ayrılmadığı için, giden eleman yerine birisini yetiştirip koyamıyordu. Sonunda etrafında aile bireylerinden başka kimse kalmadı. Çok kaliteli bir çalışanı, aynı akibete uğramamak için istifa etti. Bu kişi, 3 yıldır onunla çalışan elemanının neden istifa ettiğini düşünmek yerine, tazminat vermek zorunda olmadığına sevindi. Kan bağı olan kişiler dışında, hiç bir ilişkisinde derinleşemediği için, sürekli yeni kişilerle iş yapmak zorunda kalıyor. Ona yaklaşık 2 yıl önce anlatıp-uyarmış olduğum bu “kan kaybı” durumunu şu anda kötü bir şekilde yaşıyor.

Bazı çocuklar, sizin ona getirdiğiniz şekerden size vermezler. Bu kurnazlıktır. Çünkü ertesi akşam ona şeker getirebilecek birisinden şeker esirgemek, olsa olsa kurnazlık olur. Ama bazı çocuklar da size hemen şeker ikram ederler, çünkü sizin ona yine şeker getireceğinizi bilirler. Bu ise akıllılıktır! Bazı çocuklar da hesapsız ikram ederler. Bu üçüncü grup, hayatta biraz üzülürler ve zamanla ikinci gruba dahil olurlar ve ölçüsüzce vermemeyi öğrenirler.

Kurnazlarla bir arada yaşamak, dikkat ister. Kurnazlıkları, insanlara karşı duydukları korkudan ileri gelir. Onlar, savaşta düşman sanıp, arkadaşlarını vuran askerlerin yaptığı gibi sivil hayatta yaparlar. Cephedeki kişinin bu hatası, bir derece anlaşılabilir. Ama sivil hayatta, bazen vurulmayı göze almak pahasına da olsa insanlara şans vermek gerekir.

Ne dersiniz?
-----------
www.savassenel.com
-----------
Konuyla İlgili diğer yazılar ve öneriler: Açılmasını istediğiniz linki/ satırı tıklayınız:
Kurnaz mısınız, Yoksa Akıllı mı?
Tek Başımıza Daha Çok Kazanabilir miyiz?
Kuşkulanmakta Haklısınız, Ama araştırmamakta Haksızsınız!
Madem ki Zekîyim, O hâlde Kitap okumama Gerek Yok!
Dostum, Çok Mu Safım Sence?
-----------
Konuyla ilgili film-kitap önerileri yapmak-almak ve yorumlarınız için:
MSN: savassenel@hotmail.com
savassenel@yahoo.com

No comments:

Post a Comment